کد مطلب:29567 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:60

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آثار سازندة اعتقاد به معاد چيست؟

عقيده به زندگي پس از مرگ وباور كردن كيفر و پاداش اعمال، نقش بزرگي درآرامش رواني وامنيت اجتماعي ما دارد.
با پيشرفت فزايندة صنعت، مشكلات فراواني از سر راه زندگي مادي بشر برداشته شده است. در پناه اين رشد تكنيكي، انسان به كره ماه سفر ميكند و مصنوعات خويش را جايگزين قلب، كليه و ديگر اعضاي طبيعي ميسازد و... ليكن به موازات شكوفائي دانش مادي، از دستيابي به آرامش رواني، اين خواسته فطري و جاودانه، بازماندهاست، بلكه ناهنجاريهاي رواني او نيز شتابي مضاعف دارد.
اين پريشاني خاطر كه همواره روح آدمي را آزار ميدهد، از عوامل بيشماري سرچشمه ميگيرد كه مهمترين آنها، دنيازدگي، سختيها و بلايا و از همه چشمگيرتر، انديشه مرگ است.
دنيا زدگي
امروزه، سرمايهداري افسار گسيخته، به هدف سود بيشتر، با استفاده از وسائل ارتباط جمعي، الگوي مصرف بيمرز را در ميان همه ملتها پديد آورده است، از اين رهگذر، انديشة غلط مادّيگرائي، گسترة دل مردم را تسخيركرده و رهآورد ميان تهي آن، تنها، آرمان بهرهوري مادي و جسماني افزونتر است.
ناگفته پيداست كه بسياري از آرزوهاي انسان، جامة عمل نميپوشد و درنتيجه نوعي تشويش رواني در انسان بوجود ميآورد و اندك اندك به شكل خورهاي خطرناك، سلامت، اعصاب و آرامش روحي را تهديد ميكند.
سختيها و بلاها
عامل دوم ناراحتي معنوي انسان، مصائب و شداند است، هرفردي در طول زندگي خود، با محروميتها، فقدان عزيزان و بلاهاي زميني و آسماني و... روبرو ميگردد و فشار هريك از اين عوامل بر روح و روان انسان به اندازهاي است كه گاهي او را به فكر خودكشي و درهم شكستن قفس تنگ زندگي مياندازد.
انديشة مرگ
مهمتر از همه، انديشه فنا و مرگ است كه خود عامل سومي براي بروز ناراحتيها ميباشد. زيرا هرفردي ميداند كه پس از اندي، رشته زندگي او گسسته خواهد شد و مزة تلخ و جانكاه مرگ را خواهد چشيد.
اعتقاد به معاد اثرات نامطلوب عوامل سهگانه گذشته و ديگر عوامل نگرانيها را كاملاً بياثر ميسازد زيرا:
اولاًـ از ديدگاه اعتقاد به خدا و معاد، دنيا و تمام وسائل زندگي آن، وسيله است نه هدف و آنها براي انسانها ساخته شده نه انسان براي آنها، بنابراين، دليل ندارد كه انسان درخود چنين اشتهاي كاذبي را پديد آورد و حرص و آز خود را روزافزون سازد، آنگاه گرفتار اثرهاي نامطلوب وواكنشهاي روحي آن گردد.
انسان با ايمان، زندگي دنيا را معبر و گذرگاهي بيش نميداند، اگر در اين گذرگاه وسيله لذت بيشتر تأمين نگردد، هرگز ناراحت نميشود و پيوسته به زندگي جاوداني ميانديشد نه زندگي موقت.
ثانياًـ مذهب در تعاليم خود، كيفرهاي سختي براي گروه متجاوز و اسرافگر تعيين كردهاست و انديشه جزاهاي اخروي، آرزوهاي باطل و گرايش هاي بيانتها را از درون جان ما ريشه كن ميكند و به جاي آن ديدي واقع گرا به ما ارزاني ميكند از اين رو، به آنچه در زندگي ميسر است قانع ميشويم و كمبودها ما را آزار نميدهد.
همانگونه كه عقيده به معاد، مشكل بلاها و سختيها را نيز حل كرده است، زيرا گذشته از اين كه حوادث جهان، ريشه در تقدير خداوند حكيم دارد، هرنوع صبر و بردباري در برابر مصائب، داراي پاداش بزرگ است و همين پاداش بزرگ مصيبتها را در نظر انسان، كوچك و آسان جلو ميدهد.
پندار فنا و نابودي نيز با انديشة باورمعاد سرسازگاري ندارد، زيرا در اين بينش مرگ به معناي نابودي نيست، بلكه دروازة ابديت است، با مرگ زندگي پايان نميپذيرد، بلكه چهرة آن عوض ميشود، ليكن از زندگي دنيوي ما ريشه و مايه ميگيرد و اين هشداري است براي ما تا دراين سراي، به گونهاي زيست كنيم كه در زندگي اخروي سعادتمند باشيم چه فرمودهاند «الدنيا مزرعه الاخره».

---

معاد انسان و جهان
آية الله جعفر سبحاني